Terug naar overzicht
“Wim kende ik van de groep. Door zijn slechte longen ging hij op een gegeven moment snel achteruit en werd de palliatieve zorg opgestart. Omdat hij nauwelijks meer aan de groepsactiviteiten kon deelnemen, kreeg ik de vraag of ik iets voor hem wilde betekenen. Wim en ik hebben een klik, dus daar was ik snel uit. Inmiddels ben ik er vijf dagen per week voor hem, ruim twee uur per dag. Dan kijken we samen televisie, luisteren we naar muziek of lees ik voor.” Wim vult aan: “Ze kan heel vlot lezen, zelfs gedichten in het dialect!”
“Daarnaast praten we over van alles”, gaat Anny verder. “Mensen zeggen wel eens: nou zullen jullie toch wel een bijna uitgepraat zijn? Nou, nee dus. We zijn van dezelfde leeftijd en hebben gemeenschappelijke interesses. Daarnaast heeft Wim een heel rijk leven gehad, waar we vaak op terugblikken.” Wim vertelt: “Ik heb in de mijnen gewerkt, maar ook in China. En ik heb altijd veel gereisd: Thailand, Cambodja, Vietnam, Bali…”
"Emoties spelen een belangrijke rol in de gesprekken die Wim en Anny hebben. “Als duidelijk wordt dat je niet meer beter wordt, dan krijgen herinneringen een andere lading”, zegt Anny. “Maar het is ook mooi om te beseffen dat het mooi is dat je al die dingen hebt mogen meemaken.” Anny draagt eraan bij dat de dagen die Wim nog heeft zo aangenaam mogelijk zijn. Maar die dagen geven Anny ook terug wat onbetaalbaar is: “Door wat ik mag betekenen, voel ik me echt een rijker mens!”
Kort na het schrijven van deze testimonial is Wim helaas overleden. We vonden het fijn dat we hem in zijn laatste jaren hebben mogen verzorgen en zijn dankbaar dat Anny hem in zijn laatste levensfase met haar aandacht, mooie gesprekken en vreugde heeft kunnen bijstaan.
