Wouter is een ander mens geworden!
Dat je nooit te oud bent om het roer compleet om te gooien, wordt duidelijk als Wouter Blom (55) vertelt hoe hij na een jarenlange carrière in de zakenwereld, nu veel voldoening haalt uit zijn werk als persoonlijk begeleider bij St. Anna in Heel. 'Veel mensen zijn ongelukkig in hun werk, maar durven hun zekerheden niet op te geven. Door het werk in de zorg ben ik een ander mens geworden. Het doet me goed.'
Wouter Blom heeft al heel wat tegenslagen meegemaakt in zijn werkzame leven. Ooit nam hij een succesvol fotografiebedrijf over, waarin hij jarenlang als medewerker werkte. 'Ik zag het bedrijf groeien en kreeg de mogelijkheid het over te nemen. Helaas was de timing beroerd. De omschakeling van gulden naar euro, de opkomst van het internet en grote spelers als de mediamarkt, maakten het voor de bestaande winkels erg moeilijk om te overleven.' Na diverse omzwervingen, klimt hij op tot hoofdinkoper van een bedrijf in zorgmiddelen. Het bedrijf komt echter in zwaar weer en begin 2016 raakt de Roermondenaar werkloos.
'Ik was het thuiszitten vrij snel beu en wilde weer aan de slag. Mijn vrouw werkt bij Daelzicht en komt regelmatig thuis met enthousiaste verhalen. Ik werd nieuwsgierig naar het werken met mensen in een beschermde omgeving, waarin ik tevens mijn (hobby) vaardigheden in het koken en bakken zou kunnen gebruiken. Op eigen initiatief ben ik daarom op zoek gegaan naar vrijwilligerswerk in de gehandicaptenzorg. De eerste zoektreffer via google was de Pappelhof in mijn woonplaats Roermond. Dat moest het zijn!' Het werken met cliënten met een licht verstandelijke beperking doet Wouter goed. 'Ik ging erheen met knikkende knieën: ik ben van nature niet de meest geduldige man,' lacht hij. 'Het feit echter dat ik een cliënte heb kunnen leren zelfstandig groente te snijden, gaf me een enorme voldoening. Ik kwam in een totaal andere modus terecht, vooral mijn gezin merkte dat op.'
Te oud?
Bij Wouter groeit het besef dat hij zich wil laten omscholen. 'Vrijwilligerswerk kan ik ook nog doen ná mijn pensioen. Voorlopig moet ik gewoon nog een jaar of twaalf aan het werk.' Via een banenmarkt van het UWV komt hij in aanraking met Zorg aan Zet, een Limburgs project voor zij-instromers in de zorg. Hoewel het project op dat moment eigenlijk al vol is, mag hij toch een motivatiebrief sturen. Daarop volgt een positief telefoontje vanuit Koraal, een van de participanten: 'We willen graag met jou verder!' In mei 2018 volgt een selectiedag met rollenspellen. Deze geven de sollicitanten een goed beeld van wat zij kunnen verwachten als ze bij Koraal aan de slag gaan. 'Ik vond het interessant, had vooraf totaal geen beeld. Voor mij is alles nieuw.' Wouter schiet in de lach als hij zich de reactie van een cliënte herinnert als hij zich komt voorstellen tijdens zijn eerste werkdag in Heel: 'Ben jij niet te oud, als je 50 bent hoef je toch niet meer zolang?'
Het feit dat hij terug in de schoolbanken moet is wel even wennen, maar ook dat benadert Wouter vanuit zijn praktische aard. 'Ik heb er enorm veel zin in, maar de tijd zal leren hoe het allemaal loopt. Voorlopig ben ik de leerling, laat het mij maar allemaal zien!'
